Μαγγίνας, Αναστάσιος ή Τάτσης

(Αστακός Αιτωλοακαρνανίας 1792 – 1880). Πολιτικός και αγωνιστής του 1821. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια και μορφώθηκε στα Ιωάννινα. Προσελήφθη ως γραμματέας από τον Βελή πασά, γιο του Αλή πασά των Ιωαννίνων, και από το 1818 διοίκησε τη Θεσσαλία ως επίτροπος του Αλή πασά. Έμεινε πιστός σε αυτόν όταν ο Αλβανός ηγεμόνας αποτέλεσε στόχο του σουλτάνου και τον βοήθησε με την ευφυΐα του και τα τεχνάσματά του να ξεγελάσει τους αντιπάλους του. Επειδή όμως προέβλεψε τη συντριβή του Αλή πασά, κατέφυγε στη δυτική Ελλάδα, όπου κυρίως πολιτεύτηκε και πολέμησε από το 1822. Φρόντισε μαζί με τον Βλαχόπουλο και τον Ραζη-Κότσικα για την οχύρωση του Μεσολογγίου στην πρώτη πολιορκία του (1822-23) και, παραμένοντας έξω από την πόλη, προκάλεσε μεγάλη φθορά στον εχθρό μαζί με άλλους αγωνιστές. Ενώ αρχικά συνεργαζόταν με τον Ιωάννη Κωλέττη, στράφηκε αργότερα εναντίον του και τον κατηγόρησε ως «τουρκολάτρη». Το 1825 διορίστηκε επιμελητής των στρατευμάτων της δυτικής Ελλάδας. Κατά τη μεγάλη πολιορκία του Μεσολογγίου διοικούσε, μαζί με τον Κοντογιάννη, τον προμαχώνα του Φραγκλίνου, αλλά τραυματίστηκε στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο Αιτωλικό. Από εκεί πήγε με τον Πάνο Γαλάνη στον Ιμπραήμ, για να διαπραγματευτούν την παράδοση της πόλης με ευνοϊκούς όρους. Ο Κιουταχής όμως, αν και ήταν πρεσβευτής, τον αιχμαλώτισε επειδή δεν του συγχωρούσε τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει στον Αλή πασά και τον μετέφερε στην Αθήνα. Κατάφερε όμως να διαφύγει και βρήκε καταφύγιο στον Γεώργιο Καραϊσκάκη, του οποίου έγινε φίλος και σύμβουλος έως τον Απρίλιο του 1827, οπότε στάλθηκε ως πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Μετά τη διάλυσή της εξελέγη βουλευτής Ξηρομέρου. Επί Καποδίστρια έγινε μέλος του Πανελληνίου και αργότερα γερουσιαστής και μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας. Διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Κουντουριώτη το 1848 και πήρε ενεργό μέρος στη μεταπολίτευση του 1862.